Realizations:

1. Your parents cannot give you their full trust. They say it, but they'll never do it.
2. You cannot do anything but follow them because they ARE your parents. They would find it hard to understand something you want (or perhaps need) which they view otherwise.
3. Even if you try to talk calm, you would inevitably talk in a high tone because they dont get your point easily.
4. Disappointing them would mean the "end" of your life. (well for me, at least)

Hay, bakit ganun, wala akong balak magsinungaling. Kung pwde lang sabihin ko na kailangan ko rin namang magpahinga sa skwela. Pero baka isipin nilang nagiging masama na ko.

Hindi naman ako ang "perfect student" kagaya ng iniisip nila. Hindi naman talaga ako magaling. Kung tutuusin, napakatamad ko at nagugulat na lang ako sa kung anong nangyayari sa grades ko (pero masaya din ito). Nagpapasalamat lang talaga ako sa Diyos at hindi niya ko pinabayaan. Sa TOTOO LANG, KUNG PWEDE LANG HINDI MAGING ACHIEVER, ginagawa ko na. Siguro magiging mas masaya ako. Ginagawa ko lang naman to dahil sa gusto ko maging masaya sila at mapantayan ko lahat ng ginawa nila para sa akin. PERO NAHIHIRAPAN NA KO. Bakit hindi ako pwede mka tres o singko? Dahil hindi ko sila pwdeng biguin. Dahil gusto kong nakikita sila n khit ppano ay natutuwa para sa kin. DIBA GANITO NMN GUSTO NG KARAMIHAN?